Laurens Tummers
Het is een mooie reis geweest
Laurens Tummers was namens DEKRA (destijds Arbo Support) als adviseur veiligheidskundige ruim vier jaar betrokken bij het A2 Maastricht-project, waarbij een dubbellaagse tunnel is gerealiseerd. Een project waar hij oorspronkelijk maar enkele dagen aan verbonden zou zijn. Wie met Laurens Tummers een rit door een van de tunnelbuizen van het in 2016 opengestelde A2 Maastricht-project maakt, hoort in iedere uitgesproken zin van de veiligheidskundige het enthousiasme terug over de opgedane ervaringen bij de realisatie van de immense klus. “Dat ik hier een functie als ingehuurde medewerker heb mogen invullen, vervult mij nog steeds met trots. Ik heb vanaf het begin de vrijheid gekregen van Bauke Lobbezoo, (projectdirecteur namens Avenue2, red.) om mijn visie en zijn visie naar de medewerkers binnen en buiten de tunnel uit te voeren. Na 4,5 jaar blijkt dat dat heel goed gelukt is.”
Ontwikkelingsslag
Voor Tummers stond zijn verbondenheid als veiligheidskundige aan het project gelijk aan het binnenstappen in een totaal andere wereld: die van de infrastructuur. Dit nadat hij al eerder ervaring had opgedaan binnen de petrochemie. “In de petrochemie staat alles zo’n beetje zwart-wit vast: daar is een handboek, een soort bijbel van vaste afspraken en beginselen. Bij dit A2-project was er nog niets, er bestond nog niets. Niemand wist hoe het gemaakt moest worden. Er was wel een idee van hoe het moest worden, er waren ook wel tekeningen, maar hoe ging je op het gebied van veiligheid precies te werk? Er was een stuk wit voor zaken die waren toegestaan binnen de Arbo-wet, er was een deel dat niet was toegestaan binnen de Arbo-wet, maar er was ook een groot grijs gebied waarover dagelijks beslissingen moesten worden genomen en waarvoor afspraken moesten worden vastgelegd om het mogelijk te maken. Het was een kwestie van met elkaar door dezelfde deur gaan en met dezelfde visie werken.
De samenwerking met Bauke Lobbezoo zorgde daarbij vanaf de eerste dag voor een solide basis, beaamt Laurens Tummers. “Bij Bauke stond veiligheid voorop, hij heeft altijd steun en rugdekking gegeven in situaties dat het kritisch was voor de mensen die bezig waren met de uitvoering van het project. Voor mij is dit een hele ontwikkelingsslag geweest, een leercurve. In 4,5 jaar heb ik heel wat kennis en vaardigheden ontwikkeld die nodig waren om binnen het project mijn mannetje te staan. Aanvankelijk zou ik voor drie weken komen, als vakantievervanging van een collega. Ik kwam terecht in het project namens Dibec, een onderdeel van Ballast Nedam, dat mij had ingehuurd om de veiligheidsafdeling te versterken. Vervolgens kon ik nog vier weken blijven, waarna de vraag van Bauke kwam of ik nog even wilde blijven. Dat heeft uiteindelijk geduurd tot het einde van de realisatie van de tunnels en de openstelling van de bouwwerken. Dit is ook een deel van mijn leven geworden, je kunt de gebeurtenissen in het project in een tijdlijn weergeven waarbij ik constant aanwezig ben geweest.”
Flikken Maastricht
Binnen het project heeft Laurens aan een scala van werkzaamheden zijn medewerking verleend. “Open dagen, beveiliging van het hele terrein, opnames voor de serie Flikken Maastricht, de beveiliging van hoogwaardigheidsbekleders als Angela Merkel en Nicolas Sarkozy, die opeens bepaalden dat zij door de tunnel wilden rijden naar een top met veertien colonnes en 55 politiemotoren,” geeft hij een opsomming van de bijzondere momenten die hij beleefd heeft. “Dat zijn unieke dingen die je nergens meemaakt en soms tussen neus en lippen door ‘even’ gerealiseerd moesten worden. “Ook de laatste open dag, eind oktober, was een happening. De laatste anderhalf jaar heb ik regelmatig om de tafel gezeten met Bauke en in die periode heb ik nooit een verschil van mening met hem gehad. Het prettige is: hij heeft nooit concessies gedaan op het gebied van veiligheid. Als er kosten moesten worden gemaakt omdat er extra mensen nodig waren, dan was dat een vanzelfsprekendheid en werd het geregeld.”
Ondanks de risicofactoren die aan het project kleefden, is A2 Maastricht een uitermate veilig verlopen bouwproces gebleken. Laurens Tummers: “Je hebt altijd wel mensen die met een hamer op een duim slaan of die een snijwond oplopen, maar er is niemand die blijvend letsel heeft opgelopen. Dat hebben we met elkaar toch mooi klaargespeeld. In juni 2016 is de laatste collega van DEKRA (destijds Arbo Support) vertrokken, de samenwerking is altijd prima geweest en DEKRA heeft een mooi steentje kunnen bijdragen. In de petrochemie is iedereen opgevoed met de basisbeginselen van veiligheid. Dit project kon je niet met de petrochemische pet aanvliegen. In de ‘infra’ werkt een andere type werknemers en daar heb ik mee om leren moeten gaan. In de petrochemie is het ‘ja of nee’, binnen dit project was het ‘ja, maar’. Het is een mooie reis geweest.”
Samen
Het kernwoord bij het gehele proces was ‘samen’. “Voor mij was het zaak om de puzzel samen te leggen,” erkent Laurens Tummers. “Alle niveaus moesten zich ervan bewust zijn dat de werkzaamheden binnen dit project risico’s met zich meebrachten. Als je alle neuzen dezelfde kant op kunt krijgen, dan kom je een heel eind en dan moest alles nog in overleg. Het had geen zin voor mij om als een politieagent rond te rennen, want dan zette men de hakken in het zand en werd het vechten tegen de bierkaai. Als je het samen kunt oplossen, heb je drie slagen gewonnen. En dat is telkens gelukt’. DEKRA heeft er altijd voor gezorgd dat het geregeld was. Bij infraprojecten mag je blij zijn dat je een collega hebt, dat was prima geregeld binnen dit project. Er waren tijden dat er 24 uur per dag aan dit bouwwerk gewerkt moest worden, maar niet vijf jaar lang. Er werd ook ’s nachts gewerkt en ook dan stonden we als veiligheidskundigen present. Dat werd gewaardeerd. En de bijzondere momenten zorgen daarbij voor de kers op de taart. We hebben op zaterdag bijvoorbeeld de opname van Flikken Maastricht gehad. Daarvoor moest veel overhoop gehaald worden. We deden dat graag, maar ook dan gold dat veiligheid altijd voorop staat. Net als bij het tunnelgala in 2015 voor het goede doel: een galadiner voor 600 man, voor 300 euro per stoel, dat ogenschijnlijk even tussendoor moest plaatsvinden. Calamiteitenplan, vergunningen, alles moest geregeld worden. Ik mocht daar ook bij aanwezig zijn en het was mooi om te zien dat alles samenviel.”
De les van dit project? Laurens Tummers hoeft daar niet over na te denken: “Ik wist dat ik flexibel moest zijn. Lijnen waren heel kort, dat is in de loop der jaren zo gegroeid. Eén keer per week liep ik met de volledige ploeg van de brandweer in de ruwbouwfase door de tunnel, deels voor hun kennis en kunde en deels voor onze veiligheid. Een kwestie van liever vooraf afgekaart dan achteraf gedacht ‘hadden we maar’. Dat stond eigenlijk steeds centraal en dat is 4,5 jaar prettig werken geweest. En dat maakt me trots.”